Sadece seks işçilerine değil, LGBT bireylere dönük nefret söylemi ve şiddet eylemleri, meşruluğunu, egemen ahlak anlayışının sınırları içinde bir muhalefete sahip olanların yarattığı darlıktan da alıyor. Bu darlığın nedeni, cinsel yönelim üzerindeki baskıların, kapitalist üretim ve yeniden üretim mekanizmasının ihtiyaçlarına bağlı olarak şekillendiğinin kavranamamış olması. Fikirler gökten düşmüyor çünkü. Herhangi bir ahlak anlayışı da ansızın şekillenmiyor. Egemenlik ilişkilerinin sürekliliğinin sağlanması için her toplumsal örgütlenmenin egemen sınıfların çıkarlarıyla uyumlu olan bir ahlak anlayışı var.
“Olağandan sapana sapık” denmesi, kapitalist çağın bir köhneliği. Burada hem “olağan” olarak hem de “sapkınlık” olarak tarif edilen, egemen sınıfın ahlak anlayışının sınırlarının içinde ya da dışında kalana işaret ediyor. Bu sınırı belirleyen, kapitalizmin devamlılığını, yani maliyeti anne-babaya yıkan emek gücü nüfusunun sürekliliğini sağlamak üzere, ailenin korunup korunmayacağı.
Bu yüzden, “devlet denetimindeki” genelevlerde çalışanlar ya da sokakta, hem denetim dışında hem de egemen ahlak anlayışının belirlediği sınırların dışında cinsel yönelimlere sahip olan seks işçileri, toplumun en lanetli, en dışlanan ve nefrete dayalı öfkenin rahatça uygulanabileceği sınıf kesimini oluşturur. Yaşamak için emek gücü satmak zorunda kalan ve hiçbir üterim aracına, dolayısıyla başkalarının emeğinin artık zamanına el koyma şansına sahip olmayanlara işçi denir. Seks işçileri, bu sınıfın en korunaksız kesimi. En korunaksızın en korunaksızı ise, hem trans olup hem seks işçiliği yapanlar.
Transfobi, trans bireyleri seks işçiliğine zorluyor. Transfobi kapitalizmin bir ürünü. Transfobiye karşı ve seks işçilerinin koşullarının düzeltilmesi için, sokakta çalışan transların her an öldürülmesi tehlikesine karşı, seks işçilerinin örgütlenmesi ve muhalefetin her düzeyde seks işçilerinin örgütlenmesine yardımcı olması bir zorunluluktur.
