Volkan Akyıldırım
Kürtçeye konulan yasak, Kürt sorununun özüdür. Bir halkın anadilini yasaklamak, çocuklarını ezen ulusun diliyle eğitime zorlamak, kimliğini ve benliğini sistematik olarak yok etmektir. Anadilde eğitim olmadan, Kürt dili bu ülkenin resmi dillerinden biri olarak kabul edilmeden Kürt sorununa kalıcı bir çözüm sağlanamaz.
Erdoğan, sık sık “inkâr ve asimilasyonu bitirdik” diyor ve AKP’nin bu yüzden desteklenmesi gerektiğini söylüyor. İnkâr (Kürt = Dağ Türkü, Kürtçe = Türkçenin kaba bir lehçesi) ve asimilasyon (Zorunlu Türkçe eğitim + Kürt dilinin yazılı ve sözlü aktarımının yasaklanması), Türk egemen sınıfının kendi ulus-devletini ilan etmesini takiben on yıllardır uygulanan, bugün sayıları 20 milyonu bulan bir insan topluluğuna karşı resmi devlet politikasıdır. İnkârcılık dönemi Kürtlerin 1984’te başlayan 29. ayaklanmasının devlet tarafından bastırılamaması ve özgürlük talebinin milyonlar tarafından açıkça seslendirilmesiyle bitirildi. Çoğu Kürt, 50 binden fazla insanın ölümüne yol açan kanlı bir savaşın sonunda Fırat’ın Batısında çözüm isteğinin açığa çıkmasıyla bitti.
28 Şubat darbesi, dindarlara ve Kürtlere karşı yapılmıştı. Darbecilerin hedefindeki dindarlar ve Kürtler pratikte yan yana gelirken, Türkiye nüfusunun büyük çoğunluğu, işçi sınıfını ve yoksullar nerdeyse blok olarak, zorla Türkleştirme politikalarının zorba uygulayıcılarına karşı çıktı. Devletin tarihsel olarak ezdiği iki toplumsal grubun aynı anda karşı çıkışı, beraberinde resmi ideolojinin bütün yönlerinin sorgulanması, Kürt, Kürtçe ve Kürdistan gerçeğiyle tanışmasını beraberinde getirdi.
Bugün, tam da Kürt sorunun çözümü taraflar arasında konuşulurken neredeyiz?
Devlet televizyonu bir kanalında Kürtçe yayın yapıyor. Bir üniversitede Kürt dili ve kültürünü öğreten enstitü var. Kürtçe türkü söylediğiniz ya da müzik çaldığınız için bir faşist tarafından öldürülebilirsiniz, ancak tutuklanmıyorsunuz. Eğer tercüman tutacak paranız varsa Türkçe süren mahkemede son savunmanızı Kürtçe olarak yapabilirsiniz. Diyarbakır’da polis artık Kürtçe anons da yapıyor.Bunlar Kürt sorununun çözülmesine yetmediği gibi sorunun özü olduğu gibi duruyor: Asimilasyonun çarkları hâlâ döndürülmeye devam ediyor.
Çözüm sürecinin ilerlemesi için demokrasi paketi açıklaması beklenen Erdoğan, Türkçenin resmi dil-tek dil olarak kalmasını savundu: “Biz, ülkemizi bölecek konular üzerinde adım atamayız. Biz zaten okullarda anadili öğrenme imkânı sağladık. Ama anadil ile eğitimin önünü açarsanız resmî dili zedelersiniz.” (18 Ağustos 2013)
Bir Kürt çocuğu, 5. sınıftan itibaren Kürtçeyi seçmeli ders olarak alabilir. Birinci sınıftan beşinci sınıfa kadar Türkçe eğitim aldıktan sonra seçtiği Kürtçe dersi, dil öğretimi ile sınırlı. Eğitim dili Türkçe olmaya devam edecektir. Buna asimilasyon denir ve sorgulayanlara hemen sopa gösterilir.
BDP yasaklı Kürtçenin herhangi bir dilmiş gibi kabul edilmesine itiraz edince, hükümet sözcüsü Bülent Arınç, “Ye sev ya terk et”in bir başka versiyonunu yumurtladı: “Fizik, kimya, matematik nasıl okuyacaklar? Beğenmeyen, Kürtçe eğitim görmek isteyen Kuzey Irak’a gitsin.” (15 Eylül 2013)
Anadilde eğitim yasağının sürmesi söz konusu olunca 90 yıllık inkarcılığın temsilcileri hükümetin yanında duruyor. CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu Erdoğan ve Arınç’la dil birliği içerisinde: “Kürtçe öğrenim yapılmalı ama tüm derslerin Kürtçe yapılmasını doğru bulmuyoruz. Kürtçe ve Türkçe olarak ayrı ayrı tüm derslerin görülmesini doğru bulmuyorum.” (8 Eylül 2013)
Hem AKP hem de CHP ezilenlerin taleplerine sırtını dönüyor. Her iki parti de Kürtlerin inkarı ve asimilasyonuyla palazlanan Türk burjuvazisinin dayatmalarını devam ettirmenin peşinde. Asimilasyonun çarkları, Ergenekon’u yenen, darbecileri yargılatan, Gezi Parkı’nda devlet terörüne karşı direnen milyonların, Türkiye işçi sınıfı ve yoksullarının “Kürtler anadillerinde eğitim görmelidir, bu tartışma konusu bile olamaz” sesini yükselttiğinde kırılacak.
