Yüzlerce PKK üyesi açlık grevinde. Bu satırlar yazıldığında hapishanelerde süren eylem 50. gününe gelmişti.

Kalıcı sağlık sorunlarını ve ölmeyi göze alan Kürt mahpuslar üç şey istiyor: Liderleri Öcalan’ın avukatlarla görüşmesi ve her hükümlü gibi görüş hakkını kullanabilmesi. Anadillerinde eğitim ve savunma haklarının tanınması.

Başbakan ise bu talepleri kabul etmeyeceklerini söyledi ve “Gerekirse müdahale ederiz” dedi.

12 Eylül darbesinden bu yana hapishanelerdeki açlık grevlerinde 144 mahpusun hayatını yitirdiği Türkiye’de, önceki hükümetler gibi AKP hükümeti de sorunu çözmeyi değil ölümlerle sonuçlanacak bir tavrı benimsemiş gözüküyor.

Kürt sorununun artık çözülmesini, 28 yıldır süren savaşın bitmesini, Türk ve Kürt gençlerinin ölmemesini isteyenler açlık grevlerine karşı hükümetin yaklaşımına tepki göstermelidir.

Hapishanelerdeki her bir ölüm, on yıllardır çözümsüzlük içinde bırakılan Kürt sorununu çözümsüzlüğün batağına daha da gömecektir.

Açlık grevi yapan PKK üyelerinin ölmesi dışarıda çatışmaları ve savaşı kışkırtacaktır.

Bu savaş artık bitmelidir. Barış isteyen herkes hapishanelerde olası ölümlerin daha fazla kan dökülmesine, vergilerimizin savaşaa harcanmaya devam etmesine neden olacağını bilmelidir.

Herkesin kendi anadilinde eğitim görmesi, mahkemelerde ve hayatın her alanında Türkçe gibi Kürtçenin de konuşulması tartışılması bile abes olan demokratik bir haktır. Her hükümlünün avukatları ve ailesiyle görüşmesi temel bir haktır.

Başbakan’ın kendisi “Gerekirse İmralı ile görüşürüz” derken avukatlarının görüştürülmemesi anlaşılmazdır.

Açlık grevi yapan mahpusların üç talebinin tanınması Türkiye’yi savaş ve gerilim ortamından çıkarabilir.

Barış için hapishanelerde ölümleri durdurun. Hükümet Kürtlerin taleplerini tanısın, akan kan dursun.